Morgen begint de Donorweek. 9 tot 15 oktober was de laatste donorweek. De achtste alweer. Tijdens de Donorweek worden zowel de verhalen van wachtende patiënten als die van nabestaanden van orgaandonoren onder de aandacht gebracht. Er volgt dan een klein, maar helaas onbeduidend oprispinkje in het donorregister: druppeltjes op een gloeiende plaat.
Met deze Donorweek voor de deur heeft de Eerste Kamer na ruim één jaar, twee schriftelijke vragenrondes en twee bijeenkomsten met deskundigen, het (slot)debat over wetswijziging naar Actieve Donorregistratie (ADR) opnieuw uitgesteld, en wel tot 30 januari 2018. Reden: er blijkt nog een schriftelijke vragenronde nodig te zijn.
Opmerkelijk. Je zou toch denken dat intussen, niet alleen afgelopen jaar maar de afgelopen tien jaar, alle vragen wel zijn gesteld en beantwoord, alle mitsen en maren de revue zijn gepasseerd, en alle voor- en nadelen van ADR tegen het licht zijn gehouden…
Telkens moet het onderwerp wijken voor ‘iets belangrijkers’. Nu is dat “drukte in de agenda aan het eind van het jaar” en “meer tijd voor de nieuwe minister om zich goed in het onderwerp te verdiepen”.
Werkelijk? De Eerste Kamer, naar verluidt in het bijzonder het CDA, houdt wachtende patiënten, die bungelen tussen hoop en vrees, dus nóg weer langer aan een heel dun lijntje.
24-10-2017 blijkt het helaas waar dat alleen het CDA, nou ja senator Martens, schriftelijke vragen heeft (bedacht) wat resulteerde in het uitstel van bijna 4 maanden.
Dit verschuiven is besluiteloos en onverantwoordelijk. Nalatig, dat ook. Een politiek spel over de ruggen van patiënten heen. Ieder voor zich en God voor ons allen. Als je het als partij nu nóg niet weet – de Donorshow was tien jaar geleden – hoe geloofwaardig ben je dan?
De geschiedenis leert dat met voorlichting alléén niets verandert aan de lange wachtlijsten of het denken over dit voor elke Nederlander belangrijke onderwerp. Ook niet na Donorweek nummer zeven.
De huidige donorwet heeft meer dan bewezen dat die niet of nauwelijks werkt.
ADR is een vorm van een ander (opt-out) registratiesysteem. Een dergelijk systeem heeft in verschillende Europese landen tot aanmerkelijk betere resultaten geleid dan het Nederlandse opt-in-systeem.
Niemand durft het te zeggen, maar laten we eerlijk zijn: het Masterplan Orgaandonatie is mislukt, Donorweek of niet.
Immers, zonder de juiste mix van de ingrediënten voorlichting, coördinatie, samenwerking, financiering, kennisdeling en opt-out-registratiesysteem werkt welk donorbeleid dan ook niet.
Laten we genoemde flankerende factoren hier, zeker na 6 jaar masterplan, nou best in orde hebben. De Donorweek is er een voorbeeld van. Maar een Donorweek binnen een niet werkend wetssysteem geeft maar druppeltjes op een gloeiende plaat. En daar hebben patiënten helemaal niets aan. Zonder het sluitstuk, een ADR-systeem, zal ook Donorweek nummer acht gedoemd zijn te mislukken.
Dus, beste Eerste Kamerleden, geen lafhartigheid. Zorg dat het ieder voor allen wordt.